Kapag Valentines Day...

1. Box-office ang mga motel.

Kawawa 'yung mga walang malulugaran upang maidaos ang kanilang libog pagmamahalan. Kailangang nilang magtiyaga sa loob ng kotse, sa talahiban o kaya naman sa Luneta.

O mas masaklap, sa kwarto ng mga magulang nila.

***

Isipin mo...

Sabay-sabay na nag-uungulan ang mga tao sa loob ng mga motel. Isabay mo pa ang sabay-sabay na pag-squeak ng kani-kanilang mga kama...

Puta parang 'di ako makakatulog mamaya a.


2. Nagkakaroon ng panic buying ng Ferrero Rocher.

Tuwing Valentine's Day, hindi pupuwedeng hindi ka makakakita ng mga lalaking may dala-dalang Ferrero Rocher. Ito na yata ang "official Valentine's Day chocolate" ng Pilipinas.

Parati kong tinatanong sa sarili ko kung bakit parating Ferrero Rocher ang chocolate na pinangre-regalo sa ating mga katalik na kaibigan samantalang marami namang iba. Andyan ang Flat Tops, Curly Tops, Serge, Nips, Chocnut at La-La.

Siguro kaya gusto ng lahat ang Ferrero Rocher ay dahil sa malutong na mani na makakagat mo sa gitna....

Bukod sa pagkakaroon ng masarap na mani, maganda rin ang lalagyanan ng Ferrero Rocher--gintong palara. Kaya kung sakaling magtrip ang mag-syota na mag-pot session pagkatapos kumain ng Ferrero Rocher, MALUPET!

Pero kung ako ang tatanungin, ang pinakamagandang chocolate na ipangregalo ay Hershey's Chocolate Syrup. Tapos, samahan mo ng kinky handcuffs.

Kailangan mo lang alamin kung paano gamitin 'yung syrup nang tama...

Hehehe.

Nga pala, kung balak niyong regaluhan ng chocolate ang mga nanay niyo sa darating na Valentine's, inirerekomenda ko 'yung pinakamalaking Toblerone para puwede niyang gawing palo-palo ng labada.


***

Nanuod ako sa YouTube ng mga commercial ng Ferrero Rocher at napag-alaman kong maraming acceptable na pronunciation ang Ferrero Rocher.

Sa Italy, (Ferrero Ro-ker); sa France (Ferrero Roh-shi); sa USA (Ferrero Row-shay) at sa Pilipinas naman (Ferrero).

Hangga't may Valentine's Day, hindi malulugi ang Ferrero Rocher.


3. Naso-sold out and mga condom.

Tangina, dapat lang.

Baka nga naman imbes na mga anghel na kumakanta ng Hallelujah sa langit ang marinig niyo, e kampana ng simbahan ang kumalembang.

Lalong kailangan ng condom kapag magmo-motel ang mag-syota.

Aba, maawa naman kayo sa mga maglalaba ng mga punda ng unan at sapin sa kama.

Pati na rin sa mga magpupunas ng kisame.

Lugaw

Walang kinalaman ang title sa mismong blog entry. Paglalarawan lang 'yan ng kasalukuyang estado ng utak ko.

Lugaw. Malabnaw. Masabaw.

Ayoko nang gumawa ng mga bagay na ginagamitan ng utak!

Gagawa sana ako ng Valentine's Day entry pero bukas sa Linggo na lang! Hehe! Sana lang hindi ko malimutan 'yung mga bagay na iba-blog ko tungkol dun.


Pakwan

Huwag kumain ng pakwan pagkagising sa umaga lalo na't walang laman ang tiyan mo. Kungdi e magagaya ka sa akin ngayon--nagtatae.

Tanginang pakwan 'yan. Habang ginagawa ko 'tong blog entry na 'to e nakadalawang sugod ako sa banyo.

Takte, parang may sumapak sa sikmura ko ngayon.


Arrhneow!

Kahapon, nagpunta kami ng aking dalawang thesis mates sa Ateneo para mag-research. Wala lang, trip lang naming mag-research sa ibang school. Dapat sana sa U.P. kami pupunta kaya lang hindi pwede mag-research ang mga undergraduates galing sa ibang schools.

Ang lupit naman nila sa mga mabababang nilalang na katulad namin. Hehe!

Pagpasok namin sa loob, nagpasalamat ako sa Diyos dahil isang makapal na bimpo ang dinala ko imbes na panyo. Paano ba naman, hangin pa lang sa loob ng campus nila, parang duduguin na ang ilong ko.

Hindi siguro ako sanay sa malinis na hangin. Sa amin kasi sa UST, normal na ang paghinga ng utot ng bus, jeep at kung anu-ano pang mga sasakyan.

Carbon Monoxide is the new Oxygen.

Siguro may invisible air-purifier at infinite air-freshener ang campus ng Ateneo kaya ganun kalinis ang hangin nila. Kasali kaya yun sa mga miscellaneous fees nila?

Pagpasok namin sa Rizal Library, pinapunta muna kami ng guard sa isang computer terminal para mag-register. Laking gulat ko na bukod sa mga basic information, e kailangan ring kumuha ng litrato gamit ang isang webcam. Nag-panic ako...

Ngingiti ba ako?

Gagawin ko ba yung tipikal na "camwhoring" pose?

Didila?

Emo?

Peace sign kaya?

Mugshot?

Sa huli, wala rin akong kinahinatnan kungdi ang tumungo.

Tae ang corny.

***

Pagkatapos mag-research at magpa-photocopy ng mga materials, lumabas na kami at nagsimulang maglibot-libot. Dumaan kami sa isang cafeteria (?) kung saan 'sang tambak na Atenista ang kumakain.

Nakakatakot, kapag narinig mo silang sabay-sabay na nagsasalita. Parang kahit anong sandali e bubusarga ng dugo ang ilong mo! Dapat siguro sa susunod na punta ko sa Ateneo, e dumaan muna ako sa Red Cross o sa kahit na saang blood bank.

Habang naglilibot-libot kami, hindi ko maiwasang isipin na ang unfair talaga ng mundo. BAKIT LAHAT NG TAO SA ATENEO E MAGANDA'T GWAPO?! Kung gusto niyong maramdaman na kayo ang pinaka-pangit na nilalang sa balat ng lupa, Ateneo is the place to be! Hehehe!

Sa pagtingin-tingin ko, e naisip kong tatlong klase ang mga hitsura ng mga Atenista:

• Magaganda't gwapo
• Chinito't chinita
• Mukhang mayaman

***

Pero joking aside, nagandahan talaga ako sa Ateneo. Kung may pera lang kami, siguro 'dun ko gugustuhing mag-aral! Hehe!